من چند وقتی هست که به خانه ی جدید نقل مکان کرده ام اما از آن جایی که از این خانه خاطرات خوبی دارم دست به اسباب و وسایلم نخواهم زد. گاهی به این جا برخواهم گشت تا گرد و خاکش را بگیرم، پیام های تان را بخوانم، اسپم ها را پاک کنم و غیره. اما خوش حال می شم سری به خانه ی جدید من بزنید.

نشانی : www.nafisemotlaq.com

اتاق های این خانه از مجموعه عکس ، مولتی مدیا، نوشته ها، فتوبلاگ،‌ و بلاگ تشکلیل شده. من را از نظرات و پیشنهادهایتان بی نصیب نگذارید.

پاینده باشید

روز گذشته مالزی سه عکاس دوچرخه‌سوار ایرانی را در مسیر سفر ماجراجویانه‌شان بدرقه کرد.

«فرید دولت آبادی»، «حمید سلطان آبادیان» و «محمد ادیبی» را در مراسم افتتاحیه‌ی نمایشگاه «هر کس امیدی دارد» ملاقات کردم. سه جوان مشهدی که علاوه بر دوچرخه‌سواری دستی نیز در هنر عکاسی دارند. آن‌ها منتخبی از بهترین عکس‌های خود از ایران را در هر کشوری که امکانش فراهم شود به نمایش می‌گذارند تا از این طریق گوشه‌ای از زیبایی‌های بی‌انتهای سرزمین‌مان را به مردم سایر کشورها معرفی کنند. این‌جا می‌توانید گزارشی از نمایشگاه این گروه با عنوان «لبخند» را در یکی از سایت‌های هنری مالزی بخوانید.

این گروه ماجراجو با شعار «سفیران لبخند» از روز 30 دسامبر 2011 سفر خود را از دهلی‌نو آغاز کرده‌اند و پس از عبور از شهرهای مختلف هند و بنگلادش و تایلند به مالزی رسیدند و مسیر خود را به سمت کشور اندونزی ادامه دادند. آن‌ها قصد دارند با ورود به کشور چین، مسیر جاده‌ی ابریشم را از کشورهای آسیانه‌ی میانه تا ایران طی کنند.

شما نیز می‌توانید از طریق سایت و  صفحه شان در شبکه‌ی اجتماعی فیس‌بوک با آن ها همسفر شوید.

4) لوسی؛ مترجم زبان اشاره

 ماجرای لوسی زمانی برایم جالب شد که فهمیدم هیچ‌یک از اعضای خانواده‌ی او معلولیت کلامی یا شنیداری ندارند. در واقع لوسی از سنین جوانی به علت علاقه‌ی شخصی‌ این فن را آموخته و آن را به عنوان حرفه ادامه داده است. چیزی که در این گزارش از قلم افتاد تحصیل دانشگاه او در سن 50 سالگی در زمینه ی آموزش کودکان ناشنواست. گزارش ویدیویی او را این‌جا ببینید و مطلب نوشته شده را این‌جا بخوانید. 

.

.

.

5) بهناز؛ رقصنده

 بهناز جز معدود خارجی‌هایی‌ست که به عنوان شهروند کوالالامپور در این مجموعه آورده شده. او در آموزشگاهی که تاسیس کرده رقص‌های ایرانی و عربی تدریس می‌کند. خودش اما عاشق رقص و زبان عربی‌ست و تا به حال شاگردانی از کشورهای ویتنام، استرالیا، ایران و آمریکا داشته است. بهناز معتقد است که با رقصیدن استرس‌ها و غم‌های زندگی را فراموش کرده و به خداوند احساس نزدیکی می‌کند. ویدیوی او را این‌جا ببینید و مطلب نوشته شده را این‌جا بخوانید. 

.

.

.

6) رُسیتی؛ نویسنده‌ی کتاب کودک

رسیتی دوست دارد خودش را به عنوان مادر تمام وقت معرفی کند. آشنایی من با او بعد از انتشار کتابی درباره‌ی گونه‌ای لاک‌پشت در حال انقراض برمی‌گردد.  فعالیت‌های او اما به نوشتن کتاب خلاصه نمی‌شود. رسیتی یکی از فعالان محیط‌زیستی‌ست که کارهای زیادی در این زمینه انجام داده. او نمونه‌ای از زنان پرتوان و کوشای مالزیایی‌ست که علاوه بر خانه‌داری و اداره‌ی 5 فرزند در جامعه نیز فعال هستند. گزارش ویدئویی رسیتی را این جا ببینید و مطلب نوشته شده را این جا ببینید.

مطلب مرتبط

کوتاه تر از 3 دقیقه (1)

روز شنبه نمایشگاه عکس‌های 8 نوجوان پناهجو اهل برمه در کوالالامپور برگزار شد. این دومین سری از این پروژه بود که با موفقیت به اتمام رسید. آشنایی من با این گروه در اولین نمایشگاه آن‌ها اتفاق افتاد. گزارش آن را می‌توانید در صفحه‌ی 51 نشریه‌ی مونوریل (فایل) بخوانید.

در این دوره شانس آن را داشتم که طی 9 جلسه درس‌های مقدماتی عکاسی را با 16 نوجوان دیگر که از سوی مدرسه‌ی پناهجویان انجام شده بود کار کنم. اما متاسفانه با گذر زمان بعضی از دانش‌آموزان به دلایل مختلفی از جمله مشکلات مالی نمی‌توانستند در کلاس‌ها شرکت کنند و سرانجام دوره با حضور 8 نفر از آن‌ها به پایان رسید. ایده‌ی این پروژه از سوی یکی از استادان دانشگاه کانادایی «تایلورز» در مالزی مطرح شد و گروهی از دانش‌آموزان او در برگزاری پروژه و مراسم مختلف از جمله هماهنگی چند سفر کوتاه، بازدید از نمایشگاه وردپرس فتو، کارهای اجرایی نمایشگاه و چند کار هنری حضور داشتند.

تیم "هر کسی امیدی دارد" به همراه نوجوانان پناهجو. عکس: Prakash

اتفاق زیبایی که در روز افتتاحیه افتاد حضور پررنگ ایرانیان ساکن مالزی بود. از آقای اصغر یعقوبی – مدیر گالری کیوب- برای برگزاری نمایشگاه در این گالری تشکر می‌کنم. همین‌طور رسانه‌های ایرانی از جمله رادیو و بخش تصویری سایت کوچه، کاغذ اخبار و ‌نشریه توریست که در پوشش خبری این نمایشگاه هم‌کاری کردند.

با یک حساب چشمی و سرانگشتی بیش از 40 ایرانی در روز افتتاحیه حضور داشتند که در بخش جمع‌آوری اعانه و خرید عکس‌ها به نفع این کودکان سهم قابل توجهی ایفا کردند. در این روز، مارینا ماهاتیر – دختر ماهاتیر محمد و از فعالان اجتماعی مطرح در مالزی- با صحبت‌های خود به طور رسمی نمایشگاه را افتتاح کرد. وی هم‌چنین دو عکس از این مجموعه را به مزایده گذاشت که یکی از عکس‌ها توسط هم‌وطنی به قیمت 420 رینگت معادل 230 هزار تومان خریداری شد.

در سایت های خبری مالزی حضور مهمانان در روز افتتاحیه بیش از 100 نفر اعلام شد. عکس:Prakash

این نمایشگاه تا روز 21 آوریل در گالری کیوب واقع در منطقه‌ی «امپنگ پونت» برقرار است.

مطلب مرتبط: هر کس امیدی دارد (1)

این روزها خیلی بیش از پیش به ساختن ویدئو-عکس و مولتی مدیا علاقه پیدا کردم. ماه پیش فرصتی پیش آمد تا برای یک سایت مالزیایی شش ویدیوی عکس محور – هرکدام کم‌تر از 3 دقیقه‌- بسازم. ویدیوهایی با معرفی یک شهروند کوالالامپور به همراه یک گزارش کوتاه. نتیجه‌ی کار را در دو پست شرح می‌دهم.

.

.

.

1) لیندا؛ ناشر کتاب کودک

ویدیوی لیندا را این‌جا می‌توانید ببینید. او چند سالی ست تلاش می‌کند تصویرسازان مالزیایی را به فعالیت در زمینه‌ی کتاب کودک تشویق کند. لیندا معتقد است کودکان برای شناخت بهتر خود نیاز به کتاب‌های مصوری دارند که زندگی و فرهنگ بومی آن‌ها را نشان دهد. لیندا ناشر کتاب من هم هست. در واقع، هر چند به حوزه‌ی تخصصی او مربوط نمی‌شد اما به علت علاقه‌‌ی شخصی هزینه‌ی انتشار و توزیع کتاب را متقبل شد.

.

.

.

2) یونس، مبلغ و مدرس فن مناظره

یونس را چند سالی ست می‌شناسم. پیش از این نیز با او درباره‌ی علاقه‌اش به فن مناظره گفتگو کرده بودم. در این سال‌ها شاهد پویایی یونس در ترویج این فن و رواج آن در سطح مدارس و کالج‌ها هستم؛ می بینم چطور برای رسیدن به هدفی که به خاطر آن با خانواده و درس و دانشگاه درافتاد بود تلاش می‌کند. ویدیوی یونس را این‌جا ببینید.

.

.

.

3) انجلینا؛ معلم زبان انگلیسی

انجلینا از هم کاران همسرم است که در یک موسسه ی بین المللی به دانشجویانی از کشورهای مختلف زبان انگلیسی تدریس می کند.  او دانش آموخته‌ی مهندسی مکانیک است و چند سالی در این حوزه کار کرده اما سرانجام تصمیم می‌گیرد برخلاف نظر والدینش به شغل معلمی رو بیاورد .  این ویدیو از سوی انجمن‌های معلمین مالزی مورد توجه قرار گرفت.